We starten een nieuwe rubriek “Ontmoetingen op het kerkenpad.” Columnist en journalist voor de Raad van Kerken Nederland, Rik Bronkhorst, gaat op zoek naar alledaagse en bijzondere ontmoetingen met dominees, pastores en andere kerk(ge)luiden overal in het land.
We beginnen met een tweeluik waarvan u nu de eerste aflevering kunt vinden op deze website. Drie generaties dominees zijn hun eigen gang gegaan op het kerkenpad waar zij, ieder op eigen wijze in volle overtuiging, hun voetsporen achterlieten en voortgang wisten te vinden.
Dominee Rolinka Klein Kranenburg ontmoet Rik Bronkhorst.
Een verslag:
De verhalen van de dominees uit mijn familie bestrijken ongeveer 70 jaar kerkgeschiedenis. Te beginnen bij mijn grootvader ( 1909-1993), via mijn vader ( 1949) en dan ikzelf ( 1975), aldus Rolinka Klein Kranenburg.
Mijn grootvader was predikant in de Gereformeerde Bond, maar was zich er goed van doordrongen dat Gods liefde breder en groter was dan alleen die denominatie. Hij was een verrassend inclusief denker/gelovige. Dat heeft hem wel eens duur komen te staan. Dat geldt overigens ook voor mijn vader. Hij is predikant in de confessionele hoek, middenorthodox. Inmiddels met emeritaat, maar net zoals mijn grootvader, predikant ben je voor het leven. Dus ook mijn vader werkt nu nog steeds parttime in een kleine gemeente bij hem op de Veluwe.
Zowel mijn vader als mijn grootvader leven sterk vanuit de genade van Christus, zoals je dat zo mooi kan zeggen. En die is niet exclusief behouden aan een enkele groep, maar is uitnodigend en toegankelijk voor een ieder. Daar ligt ook meteen het mysterie van het geloof. Hoe het werkt, weet niemand, maar dát het werkt is een diep weten/ervaren/ontdekken.
Ikzelf ben meer richting de vrijzinnigheid getrokken. De taal van de (oude) traditie, die bij mij soms wat massief overkomt, heb ik wat achter me gelaten. Ik ben op zoek gegaan naar andere vormen van kerk-zijn met andere taal. Dat betekent dat sommige geloofsstellingen ook voor mij naar de achtergrond zijn geraakt. Het reformatorische gedachtegoed heeft plaatsgemaakt voor een vermoeden van God en een verhalende manier van geloof belijden. Tegelijk ervaar ik in het vieren van Pasen nog steeds dat grote mysterie van geloof en van Gods onuitputtelijke bron van Liefde. Dat maakt wellicht toch dat het christendom mijn basis is.
Deze jongste loot aan het domineesgeslacht Klein Kranenburg ziet christen-zijn en kerk-zijn vooral in de dagelijkse omgang met God en Jezus Christus dat zich uit in naastenliefde, zorg voor de ander, verdraagzaamheid, die zichtbaar wordt in de werken die je doet.
Dominee Rolinka Klein Kranenburg gaat iedere zondag om 10.00 uur voor in het wijkcentrum De Kroon aan de Wezeperberg 1 in de wijk Vathorst te Amersfoort.
De gemeente van de Veenkerk is een jonge gemeenschap. We bestaan nu ongeveer 13 jaar en vanwege onze context ( Vinex) is een groot deel van de gemeenschap relatief jonge mensen. Daarnaast zijn wij van begin af aan op zoek gegaan naar een heel eigen stijl van kerk zijn. Mee gegroeid met de wijk, naar mogelijkheden, mankracht, beweging in de wijk, zijn wij een originele kerkgemeenschap. Leidend zijn de Bijbelse verhalen, samen geloven in God, de verwondering over het Leven, ontdekkend welke waarde en welke zin geloof in jouw leven een rol kan spelen. Dat uit zich in creatieve vieringen op zondag in het theater van het wijkcentrum. Tevens ontstond er een open gemeenschap die door de week samenkomt in talloze ontmoetingen rondom levensthema’s, jeugdactiviteiten en dergelijke. Het is een dynamische groep die zichzelf blijft uitdagen en elke vorm van vernieuwing niet schuwt. Dit zonder de vaste waarden die Jezus van Nazareth ons doorgegeven heeft te verliezen. Het mooie is dat je nu ziet dat er na 13 jaar een echte volwassen gemeenschap is ontstaan, die zich committeert aan ‘hun’ Veenkerk.
Rik Bronkhorst
bron: landelijke Raad van Kerken