Door Paul van der Harst – voor meer foto’s: houd onze Facebook-pagina in de gaten!
[AMERSFOORT] In de Franciscus Xaveriuskerk kwamen afgelopen zaterdag zo’n 150 mensen af op de conferentie over kinderen in armoede. Allemaal betrokken op kinderen die in armoede moeten leven.
Armoede wil in Nederland vooral zeggen dat je niet mee kunt doen. Dat jouw cadeautje van Sinterklaas geen naam mag hebben. Dat jouw vakantie niet spectaculair kon zijn. Dat jouw kleren niet echt cool zijn. Maar ook, nu: dat kinderen soms zelfs zonder eten naar school gaan.
De hoofdrol deze ochtend was weggelegd voor armoedeactivist Vanessa Umboh. Met een ontwapenende glimlach confronteerde ze de zaal met de harde waarheid van de kinderarmoede die in Nederland ongeveer 220.000 kinderen treft.
Bij zijn aankondiging zei dagvoorzitter Tijs van den Brink over de lezing van Umboh: ,,Hou u vast”, en dat was niet voor niets. Ze schetste een wrang beeld van ongelijkheid, van situaties die haar ,,krassen op haar ziel” hadden gegeven en waardoor ze is uitgedaagd zich in te zetten tegen dit structurele kwaad. Want ,,we praten er al zo lang over, maar waarom blijven we dan doorgaan met al die ingewikkelde regelingen en toeslagen, die veel onbegrip en stress veroorzaken waardoor mensen niet meer goed kunnen reageren op de problemen waarmee ze te maken hebben? Waarom blijft de overheid vanuit wantrouwen reageren? Waarom zetten we mensen niet rechtop, door ieder het recht te geven op een basisinkomen?”
De vragen werden voorgelegd aan minister Carola Schouten, die deze problemen goed kent en zoekt naar antwoorden. De invoering van een basisloon, liet ze weten, is razend ingewikkeld, en zal bovendien niet alle problemen oplossen.
Van belang blijkt ook hoe de lokale overheid omgaat met de mogelijkheden die de wet soms biedt, schetste Nadya Aboyaakoub-Akkouh, die zichzelf niet ziet als een wethouder van problemen, maar van perspectief. In Amersfoort is er al veel goed geregeld, vertelde ze. ,,Wat kun je doen met mensen binnen het wettelijk kader, en tegelijk met compassie, met meegevoel. Samen met de vrijwilligers, in de netwerken die overal in de stad zijn.” Ze is van de aanpak ,,signaleren zonder te stigmatiseren.”
Diaconaal opbouwwerker Jennie Harmelink gaf aanwezigen mee: ,,Ga steeds uit van de gulden regel: behandel een ander zoals je zelf ook behandeld wilt worden.”
Woordkunstenaar Michline Plukker rondde af door ons als opdracht mee te geven het kind en zijn ouders te ontmoeten en te vragen: ‘Hoe is het om jou te zijn?’.
Een conferentie-ochtend in november 2022. De toevoeging van het jaartal doet vermoeden dat er nog veel werk te doen staat.