Jelly Douma: ,,Natuurlijk neem je alles mee, maar het is een basaal verlies, de Ruimteviering zonder Aegtenkapel.” Foto: BDU

Mogelijk vervolg in Johanneskerk

** door Dineke Havinga **
Na 38 jaar komt er een einde aan de Ruimteviering in de Aegtenkapel. Een visieverschil tussen uitbater en huurder ligt eraan ten grondslag. De laatste viering zou in mei worden gehouden, maar door de coronasituatie verschuift die naar later datum.

De Ruimteviering startte bijna vier decennia geleden als een bijzonder experiment onder de verantwoordelijkheid van de Amersfoortse Raad van Kerken. De maandelijkse viering, waarin geëxperimenteerd kon worden met een eeuwenoude liturgie in een lege ruimte, kreeg een unieke vorm. Centraal kwam de fysieke beweging te staan. Bij alle onderdelen van de liturgie was er sprake van: bij de intocht, het binnenbrengen van de bijbel, het brood, de wijn, de verschillende gebeden.

INGRIJPEND
Pionier in 1982 was Hans Blankesteijn. Zijn initiatief werd door opvolgers telkens overgenomen en vernieuwd. Maar nu lijkt na 38 jaar het doek dus te vallen. Een ingrijpende stap, zegt Jelly Douma. Ze is muziektherapeut bij Philadelphia en al jarenlang levert ze een bijdrage aan de muziek in de Ruimteviering. Haar eerste viering in 1989 herinnert ze zich nog goed. ,,Ik kwam daar binnen in die donkere benedenruimte. Ik was op zoek naar een kerk en had hier over gehoord. Waar kom ik in terecht?, dacht ik. Het leek wel een soort donkere kerker. Maar toen liep ik de trap op, en kwam ik in het stralende licht van de kapel terecht. Wat een serene, open ruimte! Echt een unieke oude gebedsruimte. Met elkaar zingend, vanuit de krochten omhoog naar het licht, elke viering opnieuw tijdens de intocht! Als je goed luisterde, kwam het heilige naar je toe.” Waarom is juist dit gebouw zo belangrijk voor de vieringen? Daar zijn meerdere redenen voor, zegt Douma: de prachtige akoestiek bijvoorbeeld, (,,het zingen stijgt echt op”), en de lichtinval (“bij het Onze Vader gaat de zon bijna altijd schijnen”). ,,Deze vieringen hebben ruimte nodig voor de bewegingen, je zit niet strak in de bank. Je doet meer met de ruimte en hebt dus ook meer ruimte nodig. Het gebouw ademt historie, het nonnenkoor zat er vroeger ook. Je ziet ze, bij wijze van spreken, zitten. Het gevoel van eeuwenlange liturgie versterkt onze vormgeving daarvan. De kapel is oeroud, mooi dat wij daar een godsgevoel ervaren, ruimte van gebed.” Dat de Ruimteviering vertrekt, ervaart Douma als ,,een hard gelag.” ,,We zijn zo verbonden. We moeten ons losscheuren. Natuurlijk neem je alles mee, de vieringen en de mensen, maar het is een basaal verlies, de Ruimteviering zonder Aegtenkapel.” Hoe nu verder?
Momenteel wordt bekeken wat gedaan kan worden met een geste van de Johanneskerk. Zij bood aan om te midden van haar eigen gemeenschap maandelijks ruimte te geven aan en mee te doen met de liturgie van de Ruimteviering. Van de kabinetsbesluiten en maatregelen zal het afhangen wanneer deze proef kan beginnen.

bron: De Stad Amersfoort

beeld: © BDU